Κείμενο / Φωτο: Γιάννης Βέλλης
Παραλία Δρέπανο. Ένα βήμα απ’ την πόλη της Ηγουμενίτσας κι όλα τόσο διαφορετικά. Όσο και να φαίνεται παράξενο, αυτή η παραλία είναι πάντα όμορφη, αγαπημένη από τους κατοίκους της Ηγουμενίτσας, από τις γύρω περιοχές, αλλά και από πολλούς τουρίστες, που έρχονται εκεί από όλη την Ευρώπη και «βγάζουν» το καλοκαίρι τους μέχρι τα κρύα να σταθούνε μαζί με τα σύννεφα, ως προάγγελοι του φθινοπώρου. Η Εγνατία, ένας ακόμη λόγος να έρθει κόσμος, γρήγορα και εύκολα, από τη Βόρεια Ελλάδα.
Μεγάλη σε έκταση, κάπου τέσσερα χιλιόμετρα, αμμώδης στο μεγαλύτερο μέρος της, ρηχή με σκληρή άμμο και πολύ καθαρά νερά. Ένας λόγος που οι οικογένειες την έχουν πρώτη στις λίστες τους. Ιδανική για όλες τις ηλικίες.
Στην πρώτη στροφή, μετά την έξοδο από την Ηγουμενίτσα, δεσπόζει το κάμπινγκ, όπου κάθε χρόνο συγκεντρώνει αρκετούς φίλους του και φτάνει στην άλλη άκρη το Μακρυγιάλι, εκεί όπου θα με δείτε συχνά. Από δεξιά σπάνια είδη πουλιών, γυρίζουν τη λίμνη αναζητώντας τροφή.
Ένας μεγάλος διάδρομος μεταξύ θάλασσας και λίμνης, σε παρασέρνει με τις εικόνες του. Μέρος καλά προφυλαγμένο η θάλασσα αυτή, με καγιάκ, θαλάσσια ποδήλατα, club, ταβέρνες, ξαπλώστρες με ομπρέλες, καντίνες. Σε αρκετά σημεία, λίγο βαθύτερα, ενδείκνυται για ψάρεμα.
Όσο και να θέλεις να γυρίσεις τις τόσο όμορφες παραλίες της Θεσπρωτίας και της Πρέβεζας, η συγκεκριμένη δεν σου μένει αδιάφορη. Πείτε το συνήθεια, πείτε το αγάπη, ή και τα δύο μαζί. Έχει χαραχτεί μέσα μου, ως μια από τις «παραλίες» μου. Γι’ αυτό που είναι, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
Τρελαίνομαι να τη γυρίζω από άκρη σε άκρη και να χαζεύω τα συναισθήματα των ανθρώπων, τις αντιδράσεις, ακόμα και τα βλέμματα που τρέχουν στο πουθενά προσπαθώντας να συγκροτήσουν τις σκέψεις τους…Καλό καλοκαίρι και αν περάσετε από το Δρέπανο, ίσως βρεθούμε!
